تأثیر یک دوره تمرین هوازی بر سطح سرمی‌نیتریک اکساید، شاخص‌های عملکردی ریوی و کیفیت خواب زنان مبتلا به دیابت نوع 2

چکیده زمینه و هدف: بی‌تحرکی وعدم فعالیت بدنی، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت، عملکرد ریوی و کیفیت خواب را افزایش می‌دهد و فعالیت و ورزش منظم می‌تواند بسیاری از این عوامل خطرزا را تعدیل کند. هدف از تحقیق حاضر تأثیر یک دوره تمرین هوازی بر سطح سرمی‌نیتریک اکساید، شاخص‌های عملکردی ریوی و کیفیت خواب زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود.   روش بررسی: در این مطالعه نیمه­تجربی، 20 زن دیابتی نوع2  انتخاب و  در دو گروه تجربی(12 نفر) و کنترل(8 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین هوازی به مدت شش هفته(4 جلسه در هفته، با شدت 50 تا 80 درصد ضربان قلب ذخیره) اجرا شد که هر هفته به زمان و شدت تمرین اصلی(50 تا 80 ضربان قلب ذخیره) افزوده می‌شد. تمرین‌های اصلی هوازی در قالب 6 زنجیره ارایه شد که هر زنجیره شامل 32 حرکت بود. شاخص­هایFVC ،FEV1 و سطح نیتریک اکساید قبل و پس از مداخله اندازه­گیری شد و از پرسشنامه Pittsburgh Sleep Quality Index جهت ارزیابی کیفیت خواب استفاده گردید. داده‌های آماری با استفاده از آزمون آماری تی وابسته، تحلیل کوواریانس و آزمون همبستگی پیرسون تجزیه ­و­تحلیل شدند.   یافته­ها: شش هفته تمرین هوازی کاهش معنی‌داری در امتیاز کیفیت خواب و افزایش معنی‌داری در غلظت سرمی‌نیتریک اکساید و حجم­های ریوی(FVC و FEV1) در مقایسه با گروه کنترل ایجاد کرد(05/0p≤)، اما ارتباط معنی‌داری بین حجم­های ریوی و امتیاز کیفیت خواب مشاهده نشد.   نتیجه­گیری: فعالیت منظم هوازی می­تواند اثر قابل ملاحظه­ای بر افزایش سطوح نیتریک اکساید و برخی از شاخص‌های عملکردی ریوی و در نتیجه بهبود کیفیت خواب در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 داشته باشد.